Een zinderende hitte op de zolder en drie canvas doeken die smeken om mijn aandacht om ze eindelijk te voltooien. Het is zomer 2018 en ik waan me op een zwoel strand met een luchtig briesje dat enigszins voor verkoeling zorgt. In werkelijkheid staat het kleine dakraampje wijd open en laat de warme lucht binnenstromen zonder morren. In een gebruikte yoghurt emmer staan 8 natte kwasten en vermengen het schone water met de kleuren die mij zo lief zijn. Mijn atelier, de zolder, begint aardig vol te lopen met schilderijen die laten zien dat mijn fantasie niet altijd overeenkomt met de werkelijkheid. Sommigen zijn zeer geslaagd, anderen het bekijken niet waard, maar ik noem dat voortgang. Ze zijn allemaal met passie en plezier gemaakt en ontstaan uit een creatieve geest en dat maakt alles goed, zelfs de teleurstelling van een mislukt experiment, maar ook dat is vooruitgang.
Een decennium geleden ben ik voorzichtig begonnen met geklieder op goedkope doeken en dat heeft zich in de loop der jaren ontwikkeld tot een passie zonder weerga. Ik zou de hele dag met een kwast tussen mijn welgevormde vingers willen lopen, maar de realiteit geeft helaas een andere voorstelling van zaken weer.
De vrije avonden en weekenden zijn voor mij de momenten om, teruggetrokken in mijn atelier, de geest te bevrijden en de creativiteit te laten exploderen op een doek.
Sommigen noemen mij een kunstenaar, maar dat vind ik een nogal overschat begrip. Ik denk daar zelf heel anders over. Ik ben geen kunstenaar, maar een hobbyist die een reis maakt op zoek naar de creativiteit in zichzelf. Het is soms een hobbelig reisje met kasseien op de weg die de snelheid vertragen. De geest maakt overuren, ontelbare ideeen jagen door mijn hoofd, maar om dat te vertalen naar een schilderij is een ander verhaal. Meestal begint de reis met een beeld van een waanzinnig eindresultaat, maar dat zie ik zelden terug…ook daarin wint de realiteit het van mijn fantasie, maar dat maakt het juist zo enorm uitdagend en geeft bovendien zoveel genoegdoening dat het mij uiteindelijk niets uitmaakt.
Natuurlijk is het prettig als de schilderijen gewaardeerd worden, maar het blijft een persoonlijke smaak. Dat maakt kunst ook zo lastig te interpreteren en gelukkig bestaat er geen definitie van kunst en dat moet zo maar blijven. Voor mij persoonlijk is het belangrijk als mijn zintuigen geprikkeld worden, vind ik het mooi of lelijk, blijf ik ernaar kijken, doet het iets met mijn gevoelens?
Mijn fascinatie voor abstracte vormen en met name circels is vrij duidelijk aanwezig in mijn schilderijen. Waarom? Geen idee, maar ik laat me graag meeslepen in de wetenschap dat de vrije geest mij aanzet tot het maken van bepaalde keuzes en ik geniet ervan met volle teugen.